Bir sabah kahvaltısında annemle başbaşayım… Bir konuyu tartışıyoruz, annem sonunda başından geçen bir olaydan örnek veriyor ve hikayenin özlü sözü Pazartesi günü bizim semtte kurulan pazar gelen teyzenin anneme söylediği ve annemin o andan itivaren benimsediği “ne kadar zekana güvensenden tecrübe ondan daha etkilidir” cümlesi oluyor. Sonra masadan kalkıyorum, tuvalete gidiyorum. Elime tuvalette okuduğum kitabı alıyorum “Bilmeniz geren 50 Felsefe Kuralı” yazıyor üstünde. Karşımda “2. Kural: Perdenin Arkasında ne var?” kuralı çıkıyor. Kuralın özlü sözlü sözü John Locke’un “Kimsenin bildiği tecrübelerinden fazla olamaz” lafı oluyr. Sizce de farkında olmadan aslında hepimiz bir felsefe dehası değil miyiz?
Reklamlar
